Wprowadziliśmy restrykcyjne zasady ochrony radiologicznej osób badanych, aby zminimalizować dawkę promieni RTG – zwłaszcza w trakcie ekspozycji szkodliwego promieniowania miękkiego-rozproszonego.
Dzięki zastosowaniu przetwornika wysokoczęstotliwościowego oraz cyfrowej techniki obrazowania redukujemy czas i dawkę promieniowania do minimum w stosunku do tradycyjnych analogowych zdjęć RTG wywoływanych na kliszy.
Stosowane do niedawna proste generatory (lampy) RTG emitowały, oprócz fotonów szybkich o wysokiej energii, także pewną ilość fotonów niskoenergetycznych. Ponieważ fotony te nie docierały do kliszy i nie wpływały na powstanie obrazu, a obciążały pacjenta dodatkowym promieniowaniem, stosuje się obecnie urządzenia wyposażone w tzw. generatory wysokiej częstotliwości. Systemy radiologii cyfrowej są znacznie czulsze niż klisze, wiec czas ekspozycji na promienie RTG jest najkrótszy, a co za tym idzie, dawka promieniowania najmniejsza. Dlatego radiologia cyfrowa jest bezpieczniejsza niż zdjęcia wywoływane na kliszy.
Podstawowym parametrem technicznym aparatu RTG jest rodzaj zastosowanego generatora. Tańsze aparaty mają generator AC. Oznacza to, że napięcie zasilające lampę narasta i opada sinusoidalnie. Tylko na chwilę osiąga maksymalną wartość po czym znowu spada do zera. W przypadku generatorów DC (zwanych też HF), napięcie osiąga zadaną wartość i utrzymuje ją do końca ekspozycji. W zależności od wartości napięcia lampa emituje promieniowanie miękkie lub twarde. Tylko to drugie jest użyteczne przy robieniu zdjęć RTG. Dlatego też należy zminimalizować promieniowanie miękkie, które jest szkodliwe dla zdrowia a nieużyteczne diagnostycznie. Chodzi o drgania napięcia, gdy już osiągnie ono zadaną wartość. Żaden z rentgenów nie ma idealnie jednakowego napięcia w funkcji czasu. Musi się ono zmieniać. Parametr "częstotliwość drgań" określa, jak szybko zmienia się napięcie, a parametr "amplituda drgań" określa zakres tych drgań. Im większa częstotliwość i im mniejsza amplitude.
Istotny jest też rodzaj zastosowanego tubusu. Decydują o tym dwa parametry, jego długość oraz kształt. Zazwyczaj tubusy mają długość 20 lub 30 cm. W dłuższym wiązka promieniowania pierwotnego jest znacznie bardziej skupiona. Przez wzgląd na to, iż ognisko jest dalej od naświetlanego obiektu, musimy użyć większej dawki promieniowania, aby uzyskać odpowiedniej jakości obraz na kliszy czy czujniku. Z drugiej strony, krótszy tubus powoduje większą rozbieżność promieniowania. Dla jakości zdjęcia idealnym rozwiązaniem jest, aby ognisko było możliwie jak najdalej, czyli powinniśmy stosować jak najdłuższe tubusy.
Nasze Aparaty RTG posiadają dodatkowe programy dla dzieci, a także możliwość regulacji warunków ekspozycji w zależności od parametrów budowy ciała.
Odpowiednie dla danej projekcji fartuchy ochronne z warstwą ołowiu ograniczają zakres promieniowania tylko do zaplanowanej strefy badania.